Φροντιστηριακό μάθημα στη Σύνθεση Δημοσίου Δικαίου (14-3-2018)

Ανάλυση του παρακάτω πρακτικού θέματος:

Για την επιλογή Προϊσταμένου Γενικής Διεύθυνσης ο Υπαλληλικός Κώδικας (ΥΚ) προβλέπει την έκδοση προκήρυξης των κενών θέσεων με καθορισμό των προϋποθέσεων συμμετοχής στο διαγωνισμό, απόφαση επιλογής του ειδικού Υπηρεσιακού Συμβουλίου με βάση αντικειμενικά κριτήρια και απόφαση τοποθέτησης του αρμοδίου οργάνου. Μεταξύ των τυπικών προσόντων προβλέπεται η κατοχή της θέσης του Προϊσταμένου Διεύθυνσης (διευθυντή).

Ο Α., Προϊστάμενος Διεύθυνσης του Πανεπιστημίου Π., συμμετείχε ως υποψήφιος για θέση προϊσταμένου Γενικής Διεύθυνσης στο Π. κατά τις διατάξεις του ΥΚ, στην οποία τοποθετήθηκε, ωστόσο, ο συνυποψήφιός του Ε., επίσης Διευθυντής στο ίδιο Πανεπιστήμιο, δυνάμει της αριθ. Π/11-10-2013 Πρυτανικής Πράξης. Κατά της απόφασης αυτής ο Α. στράφηκε καταρχάς διοικητικά, υποβάλλοντας ένσταση με την οποία αιτήθηκε από τον Πρύτανη του Π να ακυρώσει την πράξη λόγω μη τήρησης πρακτικών από το Υπηρεσιακό Συμβούλιο. Υποστήριξε ότι η υποχρέωση αυτή δεν προβλέπεται, μεν, στον ΥΚ , προκύπτει, όμως,από το Σύνταγμα και η σχετική ρύθμιση του ΥΚ, που παραλείπει την υποχρέωση τήρησης πρακτικού, είναι αντισυνταγματική. Ο Α. προσέφυγε ακολούθως ενώπιον της δικαιοσύνηςεντός του ιδίου έτους υποστηρίζοντας ως επιπλέον παρανομία της πρυτανικής πράξης Π/11-10-2013, ότι ο Πρύτανης, που την υπέγραψε, είχε εκλεγεί με βάση την στηριζόμενη σε αντισυνταγματική εξουσιοδοτική διάταξη απόφαση Φ του Υπουργού Παιδείας. Στηρίζει δε την αντισυνταγματικότητα της νομοθετικής αυτής διάταξης στο επιχείρημα ότι ο νόμος ρυθμίζοντας τον τρόπο ανάδειξης των οργάνων των ΑΕΙ παραβιάζει την αρχή της πλήρους αυτοδιοίκησης τους. Η προσβαλλόμενη πράξη ανακλήθηκε, τελικά, τον Οκτώβριο του επόμενου έτους (2014) από τον Πρύτανη με βάση τα υποστηριζόμενα στην ένσταση του Α. Μετά από την τήρηση πρακτικών από το Υπηρεσιακό Συμβούλιο εκδόθηκε νέα πράξη του Πρύτανη τον Μάιο του 2015 (Ρ/2015) περί εκ νέου τοποθέτησης του Ε. ως Γενικού Διευθυντή. Η συζήτηση του ενδίκου βοηθήματος του Α. κατά της αρχικής πρυτανικής πράξης προσδιορίσθηκε για τις 13/12/2015.

Ερωτάται:

Ποια ή ποιες πράξεις της διαδικασίας επιλογής του Ε. όφειλε να είχε προσβάλει ο Α. κατά το έτος 2013, ενώπιον ποίου δικαστηρίου και με ποιο ένδικο βοήθημα;
Με δεδομένο ότι δεν προβλέπεται στον ΥΚ η τήρηση πρακτικών κατά την συνέντευξη ενώπιον του Υπηρεσιακού Συμβουλίου, ήταν νόμιμη η ανάκληση της πρυτανικής πράξης με βάση το Σύνταγμα;Ειδικότερα, είχε αρμοδιότητα ο Πρύτανης να προβεί σε έλεγχο αντισυνταγματικότητας της σχετικής διάταξης του ΥΚ;
Σε σχέση με τον (επιπλέον) λόγο του ενδίκου βοηθήματος του Α. ενώπιον της δικαιοσύνης: Ποιο το περιεχόμενο της αρχής της πλήρους αυτοδιοίκησης των ΑΕΙ; Ευσταθεί ο επιπλέον ισχυρισμός, που προβάλει ο Α;
Εάν κατά τη διάρκεια της συνέντευξης του Α ενώπιον του Υπηρεσιακού Συμβουλίου, το μέλος του Υπ.Συμβουλίου Μ. είπε απευθυνόμενος στον Α: «Ο ανήλικος γιός μου έχει πλουσιότερο βιογραφικό από το δικό σας», θα είχε λόγο ο Α. να ζητήσει την ακύρωση της επιλογής του Ε. με βάση την αρχή της αμεροληψίας της διοίκησης;Θα μπορούσε να ασκήσει ο Α. αγωγή αποζημίωσης για την δήλωση του Μ.;Αν ναι, με βάση ποιες διατάξεις και κατά ποίου θα όφειλε να στρέψει την αγωγή του;
Συζητείται παραδεκτά το ένδικο βοήθημα του Α. κατά της Π/2013 πράξης τον Δεκέμβριο του 2015 ενόψει: α) της έκδοσης της Ρ/2015 πρυτανικής πράξης, β) του γεγονότος ότι ο Α. κατά τον χρόνο αυτόν είχε ήδη συνταξιοδοτηθεί λόγω ορίου ηλικίας και δεν θα μπορούσε να τοποθετηθεί πλέον σε θέση Γενικού Διευθυντή;
Παραδεκτά προβάλει το πρώτον ο Α. με υπόμνημα, που καταθέτει στις 5/12/2015 ενώπιον του δικαστηρίου του ενδίκου βοηθήματός του, ότι η πράξη ορισμού του Ε. ως διευθυντή έπασχε παρανομίας και επομένως αυτός εστερείτο τυπικού προσόντος;

Βλ. αποφάσεις ΣτΕ Ολ 519/2015, ΣτΕ 418/2015, ΣτΕ 1206/2015, ΣτΕ Ολ 982/2012, ΣτΕ Ολ 3052/2009, 1569/2010, ΣτΕ Ολ 874/1992, ΣτΕ Ολ 2801/1984

ΣτΕ Ολ 1731/1986, ΠΕ Ολ 144/2008, πρβλ. ΣτΕ 32/2009 7μ

ΣτΕ 4611/2009, 1401/2010