Στο τελευταίο φροντιστηριακό μάθημα του Γενικού Διοικητικού Δικαίου αναλύθηκαν τα ακόλουθα πρακτικά θέματα:
ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΘΕΜΑ 1ο (ΣτΕ 3370/2007):
Κατά τον πρώτο χρόνο της θητείας του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Ψυχικού, που εκλέχθηκε κατά τις δημοτικές εκλογές του έτους 2002, οι προβλεπόμενες στο άρθρο 12 παρ. 6 του Κανονισμού Εργασιών του επιτροπές του Δήμου, στις οποίες συγκαταλέγεται και η Επιτροπή Πολιτιστικών Εκδηλώσεων, συγκροτήθηκαν με την 20/28.1.2003 απόφαση του εν λόγω Δημοτικού Συμβουλίου, η οποία δημοσιεύθηκε με τοιχοκόλληση αντιγράφου της στο χώρο δημοσιεύσεων του Δήμου στις 3.2.2003, όπως προκύπτει από το οικείο αποδεικτικό δημοσίευσης. Με την απόφαση αυτή ο Α εκλέχθηκε ως μέλος της εν λόγω επιτροπής.
Ο Α παύθηκε στη συνέχεια, από μέλος της Επιτροπής Πολιτιστικών Εκδηλώσεων, με την 66/24.2.2004 απόφαση του ίδιου Δημοτικού Συμβουλίου, η οποία δημοσιεύθηκε με τοιχοκόλληση αντιγράφου της στο χώρο δημοσιεύσεων του Δήμου στις 27.2.2004, όπως προκύπτει από το οικείο αποδεικτικό δημοσίευσης, επειδή απέστειλε την από 24.9.2003 επιστολή που απηύθυνε στην Επιτροπή Πολιτιστικών Εκδηλώσεων, στο Διοικητικό Συμβούλιο του Πολιτιστικού Κέντρου Ψυχικού και σε άλλα νομικά και φυσικά πρόσωπα. Ειδικότερα, όπως αναφέρεται στην εν λόγω απόφαση παύσης του Α, θεωρήθηκε ότι με την επίμαχη επιστολή του άσκησε μεν κριτική στον τρόπο λειτουργίας του Πολιτιστικού Κέντρου, όπως είχε δικαίωμα, αλλά σε πολλά σημεία προέβη σε απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς έναντι μελών του Διοικητικού Συμβουλίου του Πολιτιστικού Κέντρου, μελών του Δημοτικού Συμβουλίου, του Δημάρχου και άλλων προσώπων, ακόμη και εκλιπόντων, χρησιμοποίησε δε και το χαρακτηρισμό «λαουτζίκος» για τους πολίτες του Ψυχικού και, επομένως, θεωρήθηκε ότι δεν διέθετε το απαιτούμενο για τα μέλη της Επιτροπής ήθος, καθώς και ότι, από το γεγονός αυτό και από την αντίληψη του Α, όπως διατυπωνόταν στην επιστολή, ότι η Επιτροπή Πολιτιστικών Υποθέσεων έπρεπε να αποφασίζει και όχι απλώς να γνωμοδοτεί, δεν ήταν σε θέση να συνεργασθεί με δημοκρατικό πνεύμα με τα υπόλοιπα μέλη της.
Κατά την επίμαχη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου το μέλος αυτού Β, όταν τέθηκε το ζήτημα εάν θα έπρεπε να ακουσθεί ο αιτών πριν από τη λήψη απόφασης, διατύπωσε την ακόλουθη άποψη : «Oχι, δεν δέχομαι. Εάν αποφασίσει το Δημοτικό Συμβούλιο ότι θέλει να ακούσει τον …………… , εγώ θα αποχωρήσω από το Δημοτικό Συμβούλιο. Δεν δέχομαι εγώ να ακούω αυτού του είδους τους ανθρώπους να φέρονται κατ΄ αυτόν τον τρόπο για ανθρώπους, οι οποίοι είναι συνάδελφοι, είναι δίπλα μας, έχουν βοηθήσει τον κόσμο του Ψυχικού.» (πρακτικά, σελ. 343).
Ο Α κλήθηκε τελικά να εκφράσει τις απόψεις του, παρά τις αντιρρήσεις του Β, αλλά δεν εμφανίστηκε ενώπιον του Δημοτικού Συμβουλίου ούτε υπέβαλε σχετικό υπόμνημα, επειδή θεώρησε ότι ούτως ή άλλως, ο Β θα επηρέαζε και τα υπόλοιπα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου και θα τα έπειθε για την ανάγκη παύσης του από μέλος της ως πάνω Επιτροπής.
Ο Α προσβάλλει ενώπιον του αρμόδιου δικαστηρίου την απόφαση με την οποία παύθηκε από μέλος της Επιτροπής Πολιτιστικών Εκδηλώσεων προβάλλοντας ότι η εν λόγω απόφαση του είναι παράνομη διότι:
(α) παραβιάζει τη συνταγματικώς κατοχυρωμένη αρχή της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, (β) εκδόθηκε κατά παράβαση των γενικών αρχών που διέπουν την ανάκληση των ευμενών διοικητικών πράξεων, (γ) δεν τηρήθηκε ο τύπος της προηγούμενης ακρόασης, (δ) είναι αναιτιολόγητη.
ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ:
1) Ποια είναι η νομική φύση των υπ’αριθμ. 20/28.1.2013 και 66/24.2.2004 αποφάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου;
2) Ευσταθούν οι ισχυρισμοί του Α σχετικά με την παρανομία της πράξης με την οποία παύθηκε;
ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΘΕΜΑ 2ο (ΣτΕ 980/2002. Βλ. και ΣτΕ Ολ 2034-2036/2011, 1139/2013):
Ο Α, πτυχιούχος της Παντείου, προσελήφθη ως αναπληρωτής καθηγητής του κλάδου ΠΕ, με την από 16.11.1988 πράξη του Π.Υ.Σ.Δ.Ε. Δυτικής Αττικής και με την από 1.12.1988 πράξη της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αττικής τοποθετήθηκε στο 2ο ΤΕΛ Π. Ψυχικού Αττικής, στο οποίο παρουσιάσθηκε και ανέλαβε υπηρεσία την 2.12.1988.
Εν συνεχεία ωστόσο, το ως άνω Π.Υ.Σ.Δ.Ε. εξέδωσε την από 8.12.1988 πράξη του, με την οποία ανακάλεσε την από 16.11.1988 πράξη διορισμού και επακολούθησε η από 15.12.1988 πράξη της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Αττικής, με την οποία ολοκληρώθηκε η απόλυση του Α από την ανωτέρω θέση. Στην πράξη ανάκλησης αναγράφηκε η ακόλουθη αιτιολογία: «…κατά την πρόσληψη του Α παραβιάσθηκε η επετηρίδα των υποψηφίων αναπληρωτών καθηγητών του κλάδου του, δεδομένου ότι αυτός τοποθετήθηκε εκ παραδρομής από την αρμόδια υπηρεσία πρώτος στην επετηρίδα των υποψηφίων αναπληρωτών καθηγητών της κατηγορίας των δικαιούμενων να διορισθούν και ως μόνιμοι, ενώ έπρεπε να είχε τοποθετηθεί 13ος στην επετηρίδα των υποψηφίων που δεν δικαιούνται να διορισθούν ως μόνιμοι και οι οποίοι προσλαμβάνονται αφού εξαντληθεί η επετηρίδα της πρώτης κατηγορίας, υπήρχε δε προς πλήρωση μόνο μία θέση για όλη την επίμαχη περιφέρεια του Νομαρχιακού Διαμερίσματος Δυτικής Αττικής».
Ο Α προσβάλλει ενώπιον του αρμόδιου δικαστηρίου την απόφαση ανάκλησης του διορισμού του, προβάλλοντας ότι αυτή είναι παράνομη, διότι: (α) δεν έγινε σύμφωνα με τις γενικές αρχές και τις διατάξεις που διέπουν την ανάκληση των ευμενών διοικητικών πράξεων, (β) δεν ευθύνεται ο ίδιος για την αποδιδόμενη παρανομία της πράξης διορισμού του και (γ) δεν κλήθηκε σε προηγούμενη ακρόαση.
Οι ανωτέρω ισχυρισμοί του απορρίφθηκαν ως αβάσιμοι από το Δικαστήριο.
ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ:
1) Ποια είναι η νομική φύση των από 16.11.1988 και 1.12.1988 πράξεων?
2) Ορθώς απέρριψε ως αβάσιμους τους προβληθέντες ισχυρισμούς του Α?
3) Ο Α ισχυρίζεται ότι λόγω του διορισμού του και της ανάκλησης αυτού, αρνήθηκε μία άλλη θέση εργασίας ως κοινωνικού λειτουργού-συμβούλου στην Ευαγγελική Φοιτητική Ενορία σε πόλη της Γερμανίας, η οποία του είχε προταθεί και για την οποία θα λάμβανε μηνιαίως μισθό ύψους 1.500 ευρώ. Με ποιον τρόπο μπορεί να επιδιώξει την προστασία των δικαιωμάτων του?