Στο φροντιστηριακό μάθημα της 9-1-2014 θα αναλυθούν τα ακόλουθα πρακτικά θέματα:
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Ι. Mε το 817/1.6.2002 έγγραφο της Κοινότητας Νεοχωρίου Ιθώμης Νομού Μεσσηνίας, ζητήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα για να αποτραπεί τυχόν κατεδάφιση ή πώληση οικίας, η οποία εφέρετο ως το πατρικό σπίτι της παγκοσμίου ακτινοβολίας καλλιτέχνιδος Χ. Το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων, ο Πρόεδρος του οποίου είχε ορίσει, με το από 12.12.2003 έγγραφο του, το οποίο είχε γνωστοποιηθεί στα μέλη του, τακτή ημέρα συνεδριάσεων ανά εβδομάδα, γνωμοδότησε, μειοψηφούντων τριών μελών, υπέρ του μη χαρακτηρισμού του κτιρίου ως ιστορικού διατηρητέου μνημείου, με το αιτιολογικό ότι δεν πληροί τις προϋποθέσεις του νόμου (πρακτικό 3/27.1.2004). Στη συνέχεια εκδόθηκε η από 28.3.2004 απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού, με την οποία, κατόπιν της ανωτέρω γνωμοδοτήσεως, αποφασίσθηκε να μη χαρακτηρισθεί το κτίριο ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο. Ακολούθως, η Κοινότητα Νεοχωρίου και ο Αναπτυξιακός Σύνδεσμος «Η Αρχαία Ιθώμη» ζήτησαν την επανεξέταση του θέματος. Με το από 23.7.2007 έγγραφο του Υπουργού Πολιτισμού, το θέμα αναπέμφθηκε εκ νέου στο Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων, το οποίο με το 34/20.11.2007 πρακτικό του γνωμοδότησε, μειοψηφούντων τεσσάρων μελών του, υπέρ του χαρακτηρισμού του κτηρίου ως ιστορικού διατηρητέου μνημείου, με την αιτιολογία ότι αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της τοπικής αρχιτεκτονικής του περασμένου αιώνα για την μελέτη της εξελίξεως της ιστορίας της αρχιτεκτονικής. Τέλος, με την από 25.8.2007 απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού υιοθετήθηκε η τελευταία αυτή γνωμοδότηση.
Ερωτάται:
Α) Επηρεάζει τη νομιμότητα της από 25.8.2007 αποφάσεως του Υπουργού το γεγονός ότι στο 34/20.11.2007 πρακτικό του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων δεν αναφέρεται αν κλήθηκαν νομίμως τα μη παραστάντα στην οικεία συνεδρίαση μέλη Β και Γ του εν λόγω συμβουλίου;
Β) Μπορούσε ο Υπουργός Πολιτισμού να ανακαλέσει την από 28.3.2004 απόφασή του και με ποια διαδικασία;
Γ) Επηρεάζει τη νομιμότητα της από 25.8.2007 αποφάσεως του Υπουργού το γεγονός ότι ο Α, νυν ιδιοκτήτης του κτιρίου, δεν εκλήθη να εκφράσει τις απόψεις του;
Δ) Ευσταθεί ο ισχυρισμός του Α περί μη αιτιολογίας της από 25.8.2007 αποφάσεως του Υπουργού Πολιτισμού;
ΙΙ. Mε την από 1.10.2005 πρόσκληση του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων ετάχθη στους μονίμους υπαλλήλους κατηγορίας ΠΕ με βαθμό Α΄ του εν λόγω Υπουργείου προθεσμία για την υποβολή υποψηφιοτήτων για την κάλυψη μιας θέσης Προϊσταμένου της Γενικής Διεύθυνσης Γεωργικών Εφαρμογών και Έρευνας του Υπουργείου. Υποψηφιότητες υπέβαλαν η Α και ο Β. Το Ειδικό Υπηρεσιακό Συμβούλιο, αφού έλαβε υπόψη τα στοιχεία του προσωπικού μητρώου και του βιογραφικού σημειώματος των υποψηφίων καθώς και τη γνώμη που σχημάτισαν τα μέλη του για τις ικανότητές τους, επέλεξε τον Β με την από 1.12.2005 απόφασή του. Ακολούθως ο Β τοποθετήθηκε, επί τη βάσει της ως άνω απόφασης, στη θέση Προϊσταμένου της ανωτέρω Γενικής Διεύθυνσης με την από 3.1.2006 απόφαση του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Στο Ειδικό Υπηρεσιακό Συμβούλιο μετείχε, ως μέλος ορισθέν από τον Πρόεδρο του ΔΣΑ σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις, ο δικηγόρος Δ, πρώην σύζυγος της Α. Προκειμένου να επιλέξει έναν υποψήφιο, το Ειδικό Υπηρεσιακό Συμβούλιο εκτιμά, κατά τον σχετικό νόμο, την άρτια επαγγελματική κατάρτιση και τις επιστημονικές γνώσεις, την ικανότητα ανάληψης πρωτοβουλιών και ευθυνών, την ευχέρεια συντονισμού, καθώς και την ικανότητα υποκίνησης των υφισταμένων για την επίτευξη στόχων. Κατά τον ίδιο νόμο, «για τον σχηματισμό της κρίσης του το υπηρεσιακό συμβούλιο λαμβάνει υπόψη του τις εκθέσεις ουσιαστικών προσόντων της τελευταίας οκταετίας. Αιτιολογία απαιτείται μόνον στην περίπτωση κατάδηλης υπεροχής υποψηφίου που παραλείπεται».
Η Α φρονεί ότι η απόφαση του Υπουργού είναι παράνομη για τους εξής λόγους:
α) Μέλος του Ειδικού Υπηρεσιακού Συμβουλίου ήταν ο Δ, πρώην σύζυγός της.
β) Η απόφαση του Υπουργού δεν περιέχει αιτιολογία, όπως απαιτεί το άρθρο 17 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας, ως προς την διενεργηθείσα επιλογή.
γ) Η διάταξη του ανωτέρω νόμου η οποία απαιτεί ειδική αιτιολογία μόνο σε περίπτωση κατάδηλης υπεροχής του παραλειφθέντος έναντι του επιλεγέντος, είναι αντίθετη προς τις συνταγματικά κατοχυρωμένες αρχές της ισότητας και της αξιοκρατίας και ειδικότερα της ελεύθερης πρόσβασης και σταδιοδρομίας κάθε Έλληνα πολίτη στις δημόσιες θέσεις κατά τον λόγο της προσωπικής του αξίας και ικανότητας (άρθρα 4 παρ. 1 και 4, 5 παρ. 1 του Συντάγματος).
Ερωτάται:
Α.Ποια η νομική φύση των πράξεων της 1.10.2005, της 1.12.2005 και της 3.1.2006;
Β. Ευσταθούν οι ισχυρισμοί της Α;
Γ. Εκτός της δικαστικής οδού, πώς θα μπορούσε η Α να επιδιώξει επίλυση της διαφοράς της με τη Διοίκηση;