Πρακτικό στο Διοικητικό Δίκαιο (Εξεταστική Ιανουαρίου 2018)
Με τον Ν. 3986/2011 ορίστηκε ότι η Διϋπουργική Επιτροπή Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων (ΔΕΑΑ) δύναται να μεταβιβάζει στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ), μεταξύ άλλων, δικαιώματα εκμετάλλευσης κρατικών υποδομών, τα οποία το Ταμείο παραχωρεί, ακολούθως, σε ιδιώτες έναντι ανταλλάγματος, προς όφελος της εθνικής οικονομίας. Με απόφαση της ΔΕΑΑ μεταβιβάστηκαν στο ΤΑΙΠΕΔ δικαιώματα εκμετάλλευσης 16 τουριστικών λιμένων ανά την επικράτεια, ανατέθηκε η χωροθέτηση (καθορισμός χώρων και ορίων εκμετάλλευσης) στους εν λόγω τουριστικούς λιμένες, καθώς και η πρόβλεψη όρων και περιορισμών δόμησης κατ’ απόκλιση εκείνων του Ν. 2160/1993. Εξάλλου, στον Ν. 4179/2013 ορίζεται ότι το σχέδιο εκμετάλλευσης για κάθε έναν από τους παραχωρούμενους προς αξιοποίηση τουριστικούς λιμένες εγκρίνεται με την έκδοση προεδρικού διατάγματος, κατόπιν άδειας του Υπουργού Πολιτισμού, εφόσον εγγύς του τουριστικού λιμένα ευρίσκεται αρχαιολογικός χώρος, και γνώμης του Δημοτικού Συμβουλίου, στην εδαφική περιφέρεια του οποίου ευρίσκεται ο τουριστικός λιμένας. Με το διάταγμα αυτό πραγματοποιείται η χωροθέτηση του σχεδίου εκμετάλλευσης και καθορίζονται οι χρήσεις και οι όροι και οι περιορισμοί δόμησης εντός του τουριστικού λιμένα. Ο ιδιώτης επενδυτής (Ε) που ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη του τουριστικού λιμένα Αγυιάς Πάτρας, με την ανέγερση εντός της χερσαίας ζώνης του ξενοδοχειακού συγκροτήματος και άλλων υποδομών ψυχαγωγίας που θα εξυπηρετούν τους ιδιοκτήτες των σκαφών που προσδένουν σε αυτόν, καταθέτει, δια του ΤΑΙΠΕΔ, το σχέδιο εκμετάλλευσης και ζητεί την έγκρισή του. Στο σχέδιο αυτό αντιτίθενται τόσο το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Πατρέων, το οποίο εκδίδει σχετικά την 1/2018 απόφασή του, με την αιτιολογία ότι οι προβλεπόμενες χρήσεις του νέου τουριστικού λιμένα Αγυιάς θα επηρεάσουν αρνητικά την τοπική οικονομία, όσο και η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, η οποία με την 100/2018 απόφασή της αρνείται την έγκριση του σχεδίου με την αιτιολογία ότι ολόκληρος ο όρμος, στον οποίο τοποθετείται ο τουριστικός λιμένας Αγυιάς, είναι κηρυγμένος αρχαιολογικός χώρος. Η απόφαση της Υπουργού ελήφθη παρά την αντίθετη γνώμη του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ), του οποίου τη γνώμη ζήτησε μολονότι δεν υπήρχε σχετική πρόβλεψη στον νόμο. Παρά ταύτα, το προεδρικό διάταγμα για την εκμετάλλευση του τουριστικού λιμένα εκδίδεται, τελικώς, και καθορίζονται τόσο τα νέα όρια του τουριστικού λιμένα, τα οποία αποτυπώνονται και σε τοπογραφικό διάγραμμα, όσο και όροι και περιορισμοί δόμησης εντός των ορίων αυτών, οι οποίοι όμως είναι σαφώς δυσμενέστεροι από αυτούς που προβλέπονται στον Ν. 2160/1993. Ο Ε, ο οποίος εμποδίζεται στην υλοποίηση του επιχειρηματικού του σχεδίου, προτίθεται να προσβάλει δικαστικά το εκδοθέν προεδρικό διάταγμα, ισχυριζόμενος τα εξής: α) Οι ρυθμίσεις του προεδρικού διατάγματος που καθορίζουν δυσμενείς όρους και περιορισμούς δόμησης αντίκεινται στις διατάξεις του Ν. 2160/1993 που προβλέπουν ευμενείς όρους και περιορισμούς δόμησης. β) Το προεδρικό διάταγμα εκδόθηκε χωρίς προηγουμένως να έχει την ευκαιρία να ακουστεί και να εκθέσει το επιχειρηματικό του σχέδιο, ειδικά ως προς τις παραμέτρους εκείνες που σχετίζονται με τη δόμηση.
Ερωτάται:
1. Ποια η νομική φύση των αποφάσεων της ΔΕΑΑ, της Υπουργού Πολιτισμού και του Δημοτικού Συμβουλίου;
2. Μπορούσε η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού να αποστεί από τη γνώμη του ΚΑΣ; 3. Ποια η νομική φύση του προεδρικού διατάγματος;
4. Ευσταθούν οι ισχυρισμοί του Ε;