Με την απόφαση ΣτΕ 2282/2014 (ΣτΕ 2282/2014) του Β΄ Τμήματος (7μελούς) που εκδόθηκε επί προδικαστικού ερωτήματος του Διοικητικού Πρωτοδικείου Ηρακλείου (κατ’εφαρμογή του άρθρου 1 παρ. 2 του Ν.3900/2010) επιλύεται το ζήτημα σε ποια περίπτωση η έλλειψη ημερομηνίας έκδοσης διοικητικής πράξης (βλ. άρθρο 16 παρ. 1 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας) δεν επάγεται ακυρότητα αυτής.
Απαντώντας στα προδικαστικά ερωτήματα που υπέβαλε το Διοικητικό Πρωτοδικείο Ηρακλείου με την 689/2013 απόφασή του, το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε τα εξής: «… κατά την έννοια των … διατάξεων [του άρθρου 16] του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας, ερμηνευόμενων ενόψει της αρχής της νομιμότητας της διοικητικής δράσης, ναι μεν η διοικητική πράξη … πρέπει να φέρει την ημερομηνία έκδοσής της, διότι με βάση την χρονολογία αυτή κρίνεται το νομικό και πραγματικό καθεστώς που είναι ληπτέο υπόψη για την εγκυρότητά της (πρβλ. ΣτΕ 453/2011, 73/2001, 250/1996), αλλά η έλλειψη του ως άνω στοιχείου, το οποίο είναι ουσιώδες και κατ’αρχήν αναγκαίο για τη νομιμότητα της πράξης (πρβλ. ΣτΕ 453/2011, 73/2001, 250/1996, 1262/1991, 2513/1998, 2956/1964), δεν επάγεται ακυρότητα αυτής σε περίπτωση, κατά την οποία από το όλο περιεχόμενο της πράξης ή/και τα στοιχεία του φακέλου της υπόθεσης συνάγεται ότι αυτή εκδόθηκε μεταξύ δύο συγκεκριμένων ημερομηνιών, ο δε καθορισμός της ακριβούς χρονολογίας έκδοσής της δεν ασκεί επιρροή στην ανεύρεση του κρίσιμου για την επίλυση της διαφοράς νομικού και πραγματικού καθεστώτος, το οποίο δεν μεταβλήθηκε ανάμεσα στις δύο αυτές ημερομηνίες (πρβλ. Conseil d’Etat 4.6.1954, Sieur Vingtain, Rec. Lebon 1954, σ. 342-343).
Σημειώνεται ότι η νομολογία στην οποία παραπέμπει η απόφαση ΣτΕ 2282/2014 δέχεται ότι η έλλειψη χρονολογίας επάγεται, για λόγους ασφάλειας των νομικών σχέσεων, την ακυρότητά της πράξης και όχι το ανυπόστατο αυτής. Ειδικότερα: ΣτΕ 453/2011: «κατ’ εφαρμογήν της αρχής της νομιμότητος της διοικητικής δράσεως, οι διοικητικές πράξεις πρέπει να έχουν βεβαία χρονολογία, διότι από αυτήν κρίνεται το νομικό και πραγματικό καθεστώς που είναι ληπτέο υπόψιν για την έγκυρη έκδοσή τους. Επομένως, η έλλειψη του στοιχείου αυτού επάγεται ακυρότητα της κατ’ αυτόν τον τρόπο ατελώς δηλωθείσης διοικητικής βουλήσεως, προκειμένου δε ειδικότερα περί καταλογιστικών πράξεων, η έλλειψη χρονολογίας καθιστά αυτές νομικώς πλημμελείς (ΣτΕ 2763/2001, 4487/2001, 250/1996, 1262/1991). Η νομική δε αυτή πλημμέλεια, η οποία προκύπτει από την ίδια την πράξη και συνεπάγεται την ολική ακύρωσή της, λαμβάνεται υπόψιν και αυτεπαγγέλτως από τα διοικητικά δικαστήρια» (βλ. και ΣτΕ Ολ 4487/2001, 250/1996, 1262/1991, 2514/1986, 2956/1064). [βλ. www.prevedourou.gr, Περιεχόμενο και τύπος της διοικητικής πράξης. Επίσης, Α. Αθανασάκη, παρατηρήσεις σε ΘΠΔΔ 3/2015, σ. 277. Τέλος, Σ. Κυβέλου, Πρακτικά ζητήματα που αναφύονται εξαιτίας της έλλειψης ημερομηνίας έκδοσης μίας διοικητικής πράξης. Με αφορμή τη ΣτΕ (7μ) 2282/2014, ΘΠΔΔ 8-9/2014, σ. 773].