Για το ζήτημα κατά πόσον απαιτείται η προηγούμενη ακρόαση του διοικουμένου κατά την εξέταση ενδικοφανούς προσφυγής του, στο πλαίσιο της διαδικασίας του πδ 113/2013, σχετικά με την αναγνώριση σε αλλοδαπούς και ανιθαγενείς του καθεστώτος του πρόσφυγα ή του δικαιούχου επικουρικής προστασίας [σε συμμόρφωση προς την οδηγία 2005/85/ΕΚ του Συμβουλίου] βλ. τη Γνωμ ΝΣΚ_339_2013. Γενικότερα, εκτός από τις περιπτώσεις κατά τις οποίες η διάταξη που καθιερώνει την ενδικοφανή προσφυγή προβλέπει την προφορική υπεράσπιση του διοικουμένου, η νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας έχει δεχθεί ότι σε περίπτωση άσκησης από διοικούμενο διοικητικής προσφυγής κατά δυσμενούς γι’ αυτόν διοικητικής πράξης, δεν απαιτείται η προηγούμενη ακρόασή του, δεδομένου ότι παρέχεται σ’ αυτόν η δυνατότητα να αναπτύξει τις απόψεις του με τη διοικητική αυτή προσφυγή (ΣτΕ 3670/1996, 1787/2010). Σε περίπτωση δε άσκησης ενδικοφανούς προσφυγής στρεφόμενης κατά ορισμένου προσώπου που αφορά σε ζήτημα που κρίνεται βάσει αντικειμενικών δεδομένων, το πρόσωπο αυτό που βλάπτεται από τυχόν αποδοχή της ενδικοφανούς προσφυγής μπορεί να υποβάλει αίτηση θεραπείας για επανεξέταση της υπόθεσης, κατά τις γενικές διατάξεις (βλ. Σ.τ.Ε. 7/μελής 1111/2005, 1787/2010). Βλ. αναλυτικά Σ. Κυβέλου, Η ενδικοφανής προσφυγή, Εκδ. Σάκκουλα, Αθήνα-Κομοτηνή, 2013, σ. 190-195, με ανάλυση της σχετικής νομολογίας και πλούσιες βιβλιογραφικές παραπομπές.
